Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2015

Μαίρη Βούλγαρη… η συγγραφέας των μεγάλων αποκαλύψεων της ψυχής



Ένα ταξίδι στον ψυχικό κόσμο του ανθρώπου, που δύσκολα ο ίδιος θέλει να τον αποδεχτεί…

«Η αγία οικογένοια»… στην προθήκη της αυλής!!!
...με τη «φωνή» & την υπογραφή της Μαίρης
Γενικς γυναίκα πάντα, παίζει κυρίαρχο καί καταλυτικό ρόλο στήν ζωή καί στήν διαπαιδαγώγησή μας! δίως στά πρτα χρόνια της ζως μας, πο εναι καί καταλύτης στόν χαρακτήρα μας. Μάνα, γιαγιά, θεία, νταντά, πηρέτρια, δασκάλα, λες γυνακες! Καλή κακή λοιπόν διαπαιδαγώγηση, ξαρτται πό τά δικά της παιδικά βιώματα, πό τόν ψυχισμό, τίς σορροπίες της… σέ λους τους τομες τς ζως της, καί κατ’ πέκτασην πό τήν δική της μάνα. δίως πό τά ποθέματα γάπης πο εσέπραξε χι καί κείνη. Γιατί σημασία δέν χει νά νομίζεις πς γαπς, καί νά γαπς πως σύ θές, λλά πς τό εσπράττει καί τό βιώνει ποδέκτης! Μήν βιαστετε νά σκευθτε, δίως ο γυνακες, πώς παλλάσω πό εθύνες τούς νδρες, πλά ναλογισθετε πώς μία γυναίκα μς γέννησε λους!

«Μαθήματα αγάπης»… στην προθήκη της αυλής!!!
...με τη «φωνή» & την υπογραφή της Μαίρης
«Ο νθρωποι δεν λλάζουν, ίδιοι πάντα, φοβισμένοι, νασφαλες, κπαιδευμένοι, πό τήν ρα πού γεννιονται νά πομένουν καρτερικά, νά ποτάσσονται σέ τιδήποτε, χωρίς νά διεκδικον οτε τά ατονόητα! Ξέχασαν νά θυμώνουν μά κι ν τό κάνουν, εναι μόνο μέ τόν διπλανό τους, γιά τά μικρά, τά σήμαντα, πού πειλον τό μικρό γώ τους. Μόνο ατά μπορον νά ντιμετωπίσουν. Το “μείς” γνωστη λέξη, προκαλε δέος! λέξη «φοβμαι» εναι πιό συχνή σέ χρήση! Φοβται νθρωπος, κόμα κι ν θά χάσει τό λεωφορεο. Φοβται νά πεθάνει, μά καί νά ζήσει. Τό γιατί, τό τί καί τό πώς, δέν μπκε στόν κόπο νά τό ψάξει. τσι μαθε, νά φοβται κόμα καί τόν θεό! Τιμωρό καί φέντη το τόν θέλει! Γιατί διάλεξε νά εναι πιστός καί δολος του; Ποιός μοίρασε ραγε τούς ρόλους καί γιατί; να φοβισμένο καί βουλο πλάσμα πό τήν ρα πο γεννιέται, μπορε νά πιλέγει ρόλους; Μπορε νά εναι πειλή γιά τήν ρχιτεκτονική του συστήματος; χι βέβαια! Τί καλό μπορε νά προσφέρει κόμα καί στόν αυτό του; Τίποτα! Εναι μία σήμαντη βίδα πού περιστρέφεται σκόπως μέχρι νά χαθε στήν τρύπα, χωρίς νά φανε χρήσιμη σέ κανέναν.»

«Λεηλασία»… στην προθήκη της αυλής!!!
...με τη «φωνή» & την υπογραφή της Μαίρης
«Ο νθρωποι δεν λλάζουν, ίδιοι πάντα, φοβισμένοι, νασφαλες, κπαιδευμένοι, πό τήν ρα πού γεννιονται νά πομένουν καρτερικά, νά ποτάσσονται σέ τιδήποτε, χωρίς νά διεκδικον οτε τά ατονόητα! Ξέχασαν νά θυμώνουν μά κι ν τό κάνουν, εναι μόνο μέ τόν διπλανό τους, γιά τά μικρά, τά σήμαντα, πού πειλον τό μικρό γώ τους. Μόνο ατά μπορον νά ντιμετωπίσουν. Το “μείς” γνωστη λέξη, προκαλε δέος! λέξη «φοβμαι» εναι πιό συχνή σέ χρήση! Φοβται νθρωπος, κόμα κι ν θά χάσει τό λεωφορεο. Φοβται νά πεθάνει, μά καί νά ζήσει. Τό γιατί, τό τί καί τό πώς, δέν μπκε στόν κόπο νά τό ψάξει. τσι μαθε, νά φοβται κόμα καί τόν θεό! Τιμωρό καί φέντη το τόν θέλει! Γιατί διάλεξε νά εναι πιστός καί δολος του; Ποιός μοίρασε ραγε τούς ρόλους καί γιατί; να φοβισμένο καί βουλο πλάσμα πό τήν ρα πο γεννιέται, μπορε νά πιλέγει ρόλους; Μπορε νά εναι πειλή γιά τήν ρχιτεκτονική του συστήματος; χι βέβαια! Τί καλό μπορε νά προσφέρει κόμα καί στόν αυτό του; Τίποτα! Εναι μία σήμαντη βίδα πού περιστρέφεται σκόπως μέχρι νά χαθε στήν τρύπα, χωρίς νά φανε χρήσιμη σέ κανέναν.»

«Το μεγάλο ταξίδι»… στην προθήκη της αυλής!!!
...με τη «φωνή» & την υπογραφή της Μαίρης

ετυχία εναι γιά σους μπορον καί ξέρουν νά τήν διακρίνουν. Στέκεται σέ μία γωνιά καί περιμένει, θά τήν δετε μπρός σας, ν πιλέξετε τήν σωστή διαδρομή καί δέν χαθετε σέ δαιδαλώδεις διαδρομές σκοπα… « ετυχία βρίσκεται μόνο σέ πράγματα πο δέν πωλονται, οτε γοράζονται, κόμα κι ν χεις λα τά λεφτά το κόσμου, γί’ ατό εναι πανάκριβη καί σπάνια!» Δέν εναι οτοπία λήθεια εναι! Μήν ναρωτιέστε τί δέν γοράζεται, γιατί θά χρειασθ χιλιάδες σελίδες νά τά καταγράψω. γεία πάνω π’ λα, σωματική καί ψυχική, πο σημαίνει ζωή, κι εναι στό χέρι σας νά μήν τήν χάσετε! γάπη, φιλία, ρωτας, ξιοπρέπεια, λευθερία, ερήνη, ρεμία, χαρά, γέλιο, ασιοδοξία, χρόνος… Θέλετε κι λλα; Μπορετε νά ζήσετε χωρίς να πό ατά τά λίγα; Ξέρετε μήπως κανέναν πλούσιο πο νά τά πόκτησε μέ χρμα; Κάποιοι θά χαμογελάσουν! Θά πον, ς εχα γώ λεφτά θά εχα τά πάντα! Νομίζετε! (Καί νάσης εχε, μά δέν κατάφερε νά σωθε, οτε νά σώσει τά παιδιά του! Πολλοί ζήλεψαν σα λικά πόκτησε, λλά κανείς ατόν! ταν πιό δυστυχισμένος καί ποτυχημένος νθρωπος. ναλώθηκε νά μαζεύει σ’ λη του τήν ζωή μόνο σα γοράζονται, πατώντας πί πτωμάτων! Τίποτα δέν πρε μαζί του περισσότερο πό ναν πορο! Ο ποσκευές του μως σήκωτες πό δύνη, ποτέλεσμα ματαιοδοξίας καί πληστίας! ) λοι κ το ποτελέσματος κρινόμεθα λλωστε! Γι’ ατό εναι χρήσιμο κάθε βράδυ νά κάνουμε «ταμεο» μετρώντας λάθη καί ζημιές, νά προχωρμε μαθαίνοντας πό τά λάθη μας!

Παύλος Ανδριάς