Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2016

Ο Πάνος Καραβίδας απαντά, στο «κουτσομπολιό»… της αυλής!!!


Ένας άνθρωπος απλός, ένας ονειροπόλος της ζωής γεμάτος κέφι για...
«δράση», ήρθε στην αυλή μας και μαζί του μιλήσαμε για όλα εκείνα που αρκετές φορές μας γυρίζουν πίσω, αλλά και για μια πυξίδα που μας κρατάει πάντα ζωντανούς μες το παιχνίδι…

Τι σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια;
H παιδική ανεμελιά κι εκείνη η δύναμη που νόμιζες πως μπορείς να τα πετύχεις όλα και να αλλάξεις τον κόσμο.

Ο αγαπημένος ήρωας των παραμυθιών, ποιος ήταν;
Παραμύθια με την κλασσική τους έννοια δεν διάβασα πολλά. Ούτε μου άρεσαν. Για ήρωες των παιδικών χρόνων είχα τον Οδυσσέα τον κάπτεν Νέμο τον Ηρακλή και αρκετούς ακόμα.

Ο κάθε ήρωας των βιβλίων σας, «προδίδει» μικρά μυστικά του εαυτού σας;
Αν υποθέσουμε πως ο άνθρωπος είναι σαν ένα πάζλ που μέσα του ενυπάρχουν πλήθος επιρροές και χαρακτηριστικά που δεν τα γνωρίζει κι ίδιος τότε ναι. Είναι σαν τα ζώδια όποιο και να διαβάσεις ανάλογα με την κατάσταση που είσαι σου ταιριάζει.

Ποιο θεωρείτε ως Θείο δώρο στο χαρακτήρα σας;
Το αν είναι Θείο δεν το γνωρίζω. Δεν ξέρω αν κάθισε ο Θεός να σκεφτεί κάτι για μένα. Πάντως με έκανε νοήμονα [θέλω να πιστεύω] και παρατηρητικό 

Ποιο είναι το βασικό σας ελάττωμα;
Η ειλικρίνεια και η ευθύτητα του χαρακτήρα μου μόνο προβλήματα μου δημιούργησαν.

Την μοίρα, την θεωρείται γραφιά της ζωής σας;
Την μοίρα του ο κάθε άνθρωπος την φτιάχνει μόνος του. Εκείνο που δεν μπορεί να συλλάβει είναι η τυχαιότητα των γεγονότων. Π.χ. ασθένεια, λαχείο, ατύχημα κ.λ.π.

Πως εκδηλώνεται την αγάπη σας;
Με πράξεις μικρές, απλές, καθημερινές πολλές φορές βαρετές

Η αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας;
Αν δεν υπήρχε αυτή η δύναμη τίποτε δεν θα ήταν εφικτό. Υπάρχει στο λεξικό μου και μάλιστα με κεφαλαία.

Με τι ασχολείστε αυτό τον καιρό;
Δουλεύω σκληρά σε ένα νησί για την καλοκαιρινή περίοδο και μετά ανεργία

Ποια είναι η αγαπημένη σας ελληνική ταινία ή ποια πιστεύεται ότι είναι συνοδοιπόρος στη ζωή σας;
Δεν μου άρεσαν ποτέ εκείνες οι φτηνοπαραγωγές που δίδασκαν μιζέρια ρουφιανιλίκι δήθεν ο καταφερτζής ο Έλληνας. Με μια εξαίρεση αγάπησα πολύ τον Θανάση Βέγγο και τις πιο πολλές από τις ταινίες του.

Ποιο είναι το αγαπημένος σας αντικείμενο, το «γούρι» σας;
Γούρι δεν έχω. Στα κλειδιά μου πάντως έχω μια πυξίδα.

Ποια είναι η αγαπημένης σας ατάκα;
Αγάντα

Πως φαντάζεστε το μέλλον των ΜΜΕ μέσα από την κρίση που βιώνουμε;
Αυτοί κάνουν μια δουλειά. Ποια είναι αυτή. Πώς να στήσουν μια μηχανή να βγάζουν χρήμα. Και πριν και τώρα, Αν και προσωπικά σε περίοδο κρίσης ήμουν πάντα. Αν δεν δούλευα σκληρά δεν έτρωγα.

Η εξουσία πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει;
Η εξουσία είναι και ανίκανη και φοβισμένη. Είναι γλυκιά και ξεμυαλίστρα. Αμαξάρες, γκόμενες, ταξίδια, ουίσκια παλαιωμένα . Λες τώρα να ασχοληθεί με κάτι φρικιά που μουτζουρώνουν καμβάδες και σελίδες; Φοβάται και είναι   ακόμα πιο δύσκολο να το κατανοήσει. Δεν μιλάω για τα άτομα μεμονωμένα. Και καλλιεργημένα είναι και αξιόλογα. Μιλάω για την αφηρημένη έννοια της εξουσίας.

Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο λόγος που ο Έλληνας αφήνει την τύχη του στα χέρια των άλλων;
Κι όταν πήρε την τύχη στα χέρια του το μόνο που κατάφερε ήταν ένας τρομακτικός εμφύλιος που τώρα σιγά σιγά σβήνουν οι συνέπειές του. Σφαζόμασταν μεταξύ μας. Κι αυτό γιατί η παιδεία μας δεν είναι αυτή που θα έπρεπε. Είναι ανειλικρινής. Άλλα πρέπει να μας διδάξουν τα σχολεία μας και οι ηγήτορές μας.

Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή;
Τον νόμο της αξιοπρέπειας απέναντι στον απλό πολίτη.

Αν μια κακιά μάγισσα σαν έκανε με το ραβδί της ζώο, τι θα θέλατε να είστε;
Δελφίνι για να έβλεπα την μέσα μεριά του πλανήτη μας

Πιστεύετε στα όνειρα;
ΑΝ εννοείτε τα νυχτερινά όνειρα δεν νομίζω ότι μπορώ να τα ερμηνεύσω. Αν εννοείτε για τα όνειρα της ζωής τότε να σας πώ ότι είμαι ενας αδιόρθωτος ονειροπόλος.

Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;
Μην αφήσεις κανέναν να σταματήσει αυτά που ονειρεύτηκες.



Τα παιδικά μου χρόνια τα πέρασα μεταξύ Ηπείρου και Κέρκυρας.
Ανδρώθηκα στην Αθήνα και κατόπιν σήκωσα πανιά για το ταξίδι της ζωής.
Ήπια κρασί με τον Διόνυσο, ταξίδεψα με τον Πυθέα στην Θούλη, πολέμησα με το Μεγαλέξαντρο στα Γαυγάμηλα, μέτρησα την περίμετρο της γης με τον Ερατοσθένη,  έγινα βοηθός βιβλιοθηκάριου της Υπατίας στην βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, μετά κρύφτηκα  για να έχω την ευκαιρία ν’ ακούσω τον Γαλιλαίο να λέει «κι όμως κινείται», μαθήτευσα με τον Μάρξ, πέταξα με τον Ροβήρο τον Κατακτητή, έκανα σκανταλιές με τον Χωκ Φιν, χόρεψα με την κιθάρα του Τζιμυ Χέντρικς και είδα τον Θεοδωράκη να διευθύνει  την ορχήστρα με πρώτο μπουζούκι τον Βαμβακάρη.
Είμαι 3000 ετών και βάλε.


(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)